Przejdź do treści

Anna Augustynowicz

Anna Augustynowicz

- Spotykamy się w pani gabinecie, w teatrze. Ma Pani najpiękniejszy widok z okna w Szczecinie

Ten widok - na stocznię, na port, odsłania skrawek świata. Lubię, kiedy perspektywa, na która patrzę z okna jest otwarta.

- A czy w ogóle miejsca są dla Pani ważne?

- Z miejscem wiążę się poprzez ludzi. Nadaje mu znaczenia charakter spotkania, możliwość stworzenia więzi.

- Niektórzy wierzą, że miejsca mają duszę, że gdzieś, np. pomiędzy ścianami kryje się pamięć przeszłości - pamięć tego, co tu się wydarzyło, pamięć o ludziach, którzy tu kiedyś byli.

- Przeszłość odczuwam jako energię, która funkcjonuje w czasie teraźniejszym. Wierzę w jej obecność - genius loci, która tyleż determinuje, ile zaprasza do kontynuowania dzieła zapoczątkowanego przez tych, którzy byli tu przed nami.

- A to miejsce ma dobrą energię?

- Tak. Wprawdzie nie istnieje budynek o nazwie Teatr Współczesny - gościmy w gmachu muzeum, mam jednak przekonanie, że to żywe miejsce i współtworzącym go osobom na razie nie grozi status eksponatów.

- A jak to jest z naszym miastem - czy to Pani wybrała Szczecin, czy raczej Szczecin wybrał Panią?

- To relacja wzajemności. Wybrałam pracę w zespole, który wybrał mnie. To wzajemne „wybieranie” odbywa się przy okazji każdej kolejnej premiery. Pozycja lidera grupy nie jest pozycją gwarantowaną.

- A czy teatr to trudne przedsięwzięcie?

- Często teatr jest postrzegany jako miejsce do produkowania przedstawień. Dla mnie teatr ma charakter wspólnotowy: tworzymy zespół, który pracuje w przekonaniu, że jest zdolny stworzyć wartość potwierdzaną na każdym przedstawieniu poprzez publiczność, która do nas przychodzi. To potwierdzenie polega na tym, że możemy w jednym miejscu, w tym samym czasie, wstrzymać oddech, rozpłakać się, pomyśleć i uśmiechnąć się na swój własny temat.

- Ma Pani duże zaufanie do publiczności. Nie podaje jej Pani odpowiedzi, tylko stawia pytania.

- Nie można traktować publiczności gorzej, niż człowiek traktuje samego siebie. Teatr to obszar, w którym jesteśmy w stanie się spotkać, który świadczy o przynależności do wspólnej kultury. Czasami jest to obszar zrozumienia, czasami współodczuwania albo przeczucia.

- Czy istnieje coś takiego jak duch Szczecina? Co stanowi dla Pani sens tego miasta?

- W Szczecinie „wieje wiatr”. Być może dzięki temu „wietrzeniu” Szczecin pozostaje miejscem otwartym. Przypływ ludzi, którzy są „w drodze” gwarantuje wymianę energii. Jeśli można mówić o sensie miasta to tylko wtedy, kiedy jego mieszkańcy mają uzasadnienie bycia w nim, nie czują się skazani na mieszkanie w tym mieście. Poczucie własnej wartości mieszkańców Szczecina uzasadnia miasto, jako miejsce ważne, a nie takie, które pozostaje „na rubieżach” jakiejś lepszej rzeczywistości.  

- Dziękuję za rozmowę.

Szczecin, 21 kwietnia 2008 r.

Pliki Cookies
Na naszych stronach i w aplikacjach używamy znaczników internetowych takich jak pliki np. cookie lub local storage do zbierania i przetwarzania danych osobowych w celu personalizowania treści i reklam oraz głównie do analizowania ruchu na stronach, aplikacjach i w Internecie. Cookies to dane informatyczne zapisywane w plikach i przechowywane na Twoim urządzeniu końcowym (tj. Twój komputer, tablet, smartphone itp.), które przeglądarka wysyła do serwera przy każdorazowym wejściu na stronę z tego urządzenia, podczas gdy odwiedzasz strony w Internecie.